Allah Teâlâ, dünyayı ve varlıkları yaratmadan önce dünyaya gelecek bütün insanların ruhlarını yarattı.
Onları ilahî huzurda topladı ve kendilerine, “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” diye sordu.
Ruhlar da, “Evet, Sen bizim Rabbimizsin!” dediler. Bu zamana “Kâlû belâ” denir.
Kalu Beladan beri müslümanım demek, Ruhlarımızın "Evet" dedikleri zamandan beri müslümanım demektir.
Bir de Rabbin, Âdemoğullarından, bellerindeki zürriyetlerini alıp da onları kendi nefislerine şahit tutarak:
Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" dediği vakit, "Evet Rabbimizsin, şahidiz" dediler. Bunu kıyamet günü "Bizim bundan haberimiz yoktu." demeyesiniz diye yapmıştık.
(A’râf Suresi 172. Ayet)
İnsan her şeyden evvel, Rabbine karşı vefâkâr olmalıdır. Bu ise, ancak ve ancak O’nun emirlerine uymakla gerçekleşir.
Vefânın en mühim seviyesi;
Cenâb-ı Hakk’ın; ruhları yaratıp;
–Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” buyurduğu vakit;
–Elbette yâ Rabbî!..” diye cevap verdiğimiz; «Kalû Belâ»daki verdiğimiz sözde durmak (ahde vefâ)dır.
Biz insanlardan bir şekilde iman sözü alındığına göre bizlere düşen görev, Allah’ın Rab olduğu gerçeğini anlayabilecek güçte yaratıldığımıza ve bu hususta bizden söz alındığına iman edip verdiğimiz söze sadık kalmaktır.
Şüphesiz ki: “Rabbimiz Allah’tır.” deyip sonra da doğru yolda olanların üzerine melekler iner (ve der ki):
“Korkmayın, üzülmeyin, size vadolunan cennetle sevinin.
(Fussilet Suresi/30.Ayet)
► Sen (tevhide) davet et. Emrolunduğun gibi dosdoğru ol. Onların hevalarına arzularına uyma. Ve de ki: “Ben, Allah’ın indirdiği tüm Kitaplara iman ettim. Sizin aranızda adaletle hükmetmekle emrolundum.
Allah, bizim de Rabbimiz sizin de Rabbinizdir. Bizim amellerimiz bize, sizin amelleriniz size aittir. Bizimle sizin aranızda hüccet (karşılıklı delil getirip tartışmak) yoktur. Çünkü hak, apaçık ortadadır. Allah hepimizi bir araya toplayacaktır. Dönüş O’nadır.
(Şûrâ Suresi/ 15.Ayet)
Rabbim, bizi doğru yoldan ayırmasın.
Özü ve sözü bir olan kullarından eylesin inşallah. Amin...
Selam ve dua ile...
