Güvenilmez insan ise; yalan söyleyen, ikiyüzlü, dedikodu yapan, bencil, tutarsız, sözünde durmayan, samimiyetsiz, aşırı çıkarcı, ağzı gevşek, vefasız olarak ifade edilmektedir.
Dilin kemiği yoktur. Sözünde dik durmak, itibarlı olmaktır. “Ağacın çürüğü özünden, yiğidin kötüsü sözünden belli olur.”
Sevgili Peygamberimiz (sav); “Münafıklığın alameti üçtür: Konuştuğu zaman yalan söyler, verdiği sözü tutmaz. Kendisine bir şey emanet edildiğinde hıyanet eder. Bu münafıklık alametidir” buyurdular. (İbni Neccar)
Hz. Ömer: “Bir kimsenin sadece kıldığı namaza, tuttuğu oruca bakmayınız; konuştuğunda doğru söylüyor mu, kendisine bir şey emanet edildiğinde riayet ediyor mu, dünya ile meşgul olurken haram-helâl gözetiyor mu, ona bakınız” diyor.
Hz. Mevlana ise;”Düşündüğünü söyle, söylediğini yap, yaptığının arkasında dur; ama dikkat et sözünün altında ezilme”!ifadesine yer veriyor -
Bu konuda ister zengin, ister fakir, ister ünlü, ister gariban, kim olursan ol ama verdiğin sözün arkasında dur. Atalarımızda “otu çek köküne bak!” demişler.
Bir başka örnekte ise Kâbe tamiri sonrasında “Hacerülesved’i” kimin yerine koyacağı ile ilgili Mekke halkının anlaşmazlığa düştüğü bir durumda, onun hakem olacağını öğrenen herkesin “Yaşasın, işte bu gelen Emîn’dir, onun vereceği hükme razıyız, çünkü o adaletle hükmeder, o güvenilir Muhammed’dir” Demişlerdir”
Bu gün sosyal hayatımızda bu düşüncelerin eksikliğini derinden duymaktayız. Güven olmayan yerde huzur, birlik ve beraberlik olmaz. İnsanlar servetlerini kaybedip iflas edebilirler. Zor da olsa çalışıp, o eski malı kazanabilirler, fakat kaybedilen itibar bir daha yerine gelmez.
