Ülkemiz önemli bir dönemeçten geçiyor. Buna biz "hayat, mebat" meselesi diyoruz. Vatandaş tüm resmi uyarılara rağmen yaşamını " var olma, yok olma" noktasında pek ciddiye almış gibi görünmüyor.
Ölüm burnumuzun ucunda iken düğünlerde hep birlikte oyun oynayıp halay çekiyoruz.
Asker uğurlama,Taziye çadırları eylence yerleri ve tatil bölgelerini hınca hınç doldurduk ve çılgınlar gibi eyledik ama sosyal mesafe, maske ve hijyen kuralına uymadık. Cadde ve sokaklarda maske takma oranları yok denecek kadar azdı.
Maske, ya çene altıda yada ellerinde bilezik gibi takıldı. Şimdilerde Pandemi hastaneleri doldu, taştı.
Önce biz kendimize empatı yapıp soralım! Şimdiye kadar karantinaya tabi tuttuğumuz çocuklarımızın ve yaşlı vatandaşlarımızın günahı neydi?
Türkiye'de en az pandemi olayına rastlanan Niğde ilini baz alırsak bir günde 170 vak'a tespit edildi. Şu anda net rakam olmasa da 700 civarında Koronavirüs'e rastlanması halkımızı tedirgin etmektedir.
Bu konuyu abartılı görmek hastalığından kurtulup ciddi bir tehlikenin varlığını anlatmak için ifade ediyorum.
Lütfen Sağlık Bakanlığının verilerine bir göz atalım. 22 Ağustos tarihli 81 İl Valiliğine gönderdiği uyarıları incelediğimizde, gelecek için son derece endişe verici bir durumda olduğumuzu göstermektedir.
Bizler vatandaşlık görevimizi yapalım; sosyal mesafe, maske ve hijyen kurallarına hem uyalım hemde uyaralım.
Allah'ım bu musibetten ülkemizi korusun.
