İnsan mutlu olmak istiyorsa, hayata pozitif yönden bakmalıdır. Aslında toplumları çökertip, huzuru bozanlar, içimize ayrılık tohumlarını atanlar ve fitne ateşini körükleyenlerdir.
Dedikodu ve iftira, insanın alına sürülen kara bir lekedir! Başkalarının ayıbını araştıran kimseler, kendi kusurlarını göremezler. Hâlbuki kendi kusurları ile meşgul olanlar başkalarının kusurlarını araştırmazlar.
Peygamber (sav) Hz. Aişe ile evlerinin önünde sohbet ettikleri sırada önlerinden Safiye isminde bir kadın geçiyordu. “Ya Rasulallah şu bayanın boyu ne kadar dakısa” dedi
Hz. Peygamber ((sav);
– " Sus ya Âişe! Öyle bir söz söyledin ki, eğer o söz denize karışsa idi onun suyunu bozardı" buyurdu.
Hz. Âişe “Ama ben onda olan bir durumu söyledim” dedi. Hz. Peygamber(sav);
“Eğer onda olmayan bir şeyi söylemiş olsaydınız, yalan söylemiş, iftira atmış olurdunuz. Allah'a ve ahret gününe inanan, ya hayır söylesin ya da sussun." Buyurdular. (Buhârî, Edeb 31,
Burada bir gönül adamının şu güzel sözünü sizlerle paylaşmak istiyorum. O diyor ki;
“Ortası delik heybeyi boynuma takarım. Bu heybenin bir gözü önde, diğer gözü arkamda, insanlara bakarım. Onlarda gördüğüm kötü özellikleri arka göze, varsa güzel huyları alır, ön göze atarım ve hep ona bakarım”
Peki, bizler ne yaparız? Bir insanda 99 iyi tarafı olsa da bunun içinden cımbızla çekerek bir tek kötülüğü gündeme taşırız.
Hangi fikir ve düşünceye sahip olursanız olunuz, bu gün daha çok birlik ve beraberliğe, mutlu yaşamaya ihtiyacımız vardır.
Günlük hayatımızda birçok sıkıntılarımız olabilir. Ama her şeye rağmen insan mütevazı, hoşgörülü, sabırlı, bağışlayıcı, birleştirici, eleştirilere açık olmalıdır.
Her duyarlı insan, konumu, makamı ne olursa olsun, yıkıcı, yıpratıcı, Milli birliğimize zarar verecek her türlü eylemlerden uzak durmalıdır.
Bunun sonucunda ise huzurlu olur, hayata pozitif bakar ve mutlu yaşar,
