Orhan ARSLAN /Eğitimci -Yazar


GENÇLERİN SÖYLEŞİSİ ÜZERİNE

Medya üzerinde yayınlanmaya devam eden, bir röportaj; tekrar bütün dikkatleri genç neslimizin üzerine çekti. Bir TV kanalının yapmış olduğu sokak söyleşisinde; Gençlere, Cennet ile ilgili sorular,


GENÇLERİN SÖYLEŞİSİ ÜZERİNE

                Medya üzerinde yayınlanmaya devam eden, bir röportaj; tekrar bütün dikkatleri genç neslimizin üzerine çekti. Bir TV kanalının yapmış olduğu sokak söyleşisinde;   Gençlere, Cennet ile ilgili sorular, yönlendiriliyor. Alınan cevapların nerede ise, tamamı; olumsuz. Cenneti önemsemiyorum, inanmıyorum, ateistim, O da ney? gibi, cevaplar... Katılan gençlerin yaşı; yirmi, yirmi beş arası... evet yanlış duymadınız... Neden bu köşede, senelerdir, gençlik ve eğitim üzerine yazdığımız, makalelerin fazlaca yer almasının, nedenini varın, siz anlayın...

                 Her türlü alanda, Milletimizin ve şanlı tarihimizin içerisinde var olan zenginliklerle, iftihar ettik. Karşımızdaki, bize karşı olanlar ise; hiç boş durmadı. Zamanla iletişim araçları vasıtasıyla, evlerimizin en mahrem yerlerine girerek; çocuklarımızı ve gençlerimizi her alanda zehirlemeye devam ettiler. Onlar, gelecek nesillerin bu gençler ve çocuklar olacağını; çok iyi biliyorlardı. Bundan dolayı; onlara ulaşmanın hesaplarını yaptılar. Bu alanda; öncelikle hem yerli, hem yabancı sinema ile; bu isteklerini gerçekleştirdiler. Daha sonra TV kanalıyla; çizgi filmlerden tutun, belgesellere kadar, her yayında; zehirlerini akıtmaya devam ettiler. Hele, son zamanlardaki bilgisayar aracılığı ile; yaptıkları ise; telafi edilemeyecek şeylerdir. Humar alışkanlığından; madde bağımlılığına kadar... İnançsızlık yaymaktan, adam canına kıymaya yönelik davranışlara kadar... tüm yayınlarda çocukları ve gençleri hedef aldılar.

                İşin vardığı son noktayı iki örnekle açıklayalım. Birincisi; Devletin bildirdiği rakamlara göre; madde bağımlılığının hangi boyutlara vardığını,  ortadadır. Kullanma yaşı, nerede ise; yaş olarak, tekli rakamlarla ifade edilecek, seviyeye geldi.  İkincisi; hemen yakınımızda mahalle çocuklarının oynadığı bir oyunu seyrettim. Çocuklar, oynamak istedikleri oyunda; bilgisayar oyunlarından o kadar etkilenmişler ki; oyunun senaryosu gereği; karşısındaki insanı öldürme rolünü, oyundaki herkes, almak için çırpınıyor. Hatta, o rolü kendine vermeyen oyun ebesi dedikleri çocuğa, sitem ediyorlardı. Kısacası mahalle oyunun ana teması bile; adam öldürmek... Tek kelime ile, vahşet, şiddet...

                Senelerce, evimizde çocuklarımızı avutmak için; TV lerin karşısına dikerek, izlemelerini istediğimiz, çizgi filmlerin; neyi içerdiklerine hiç dikkat etmedik. Dikkat etmek işimize gelmedi. Neden? çünkü, çocuğu oyalıyordu ve biz onun sayesinde rahat ediyorduk! Evet, görünen manzara öyleydi. Ancak, asıl içeriklerine baktığımız zaman, hiç de öyle değildi. Yetişkin bir insanın bile; seyrederken etkilenebileceği konular işlenmektedir. Her türlü inançsızlığın reklamı yapılmaktadır. Yahut kendi inanç sistemlerini öven sahnelerle doludur. İçeriğinde; insanın gücünün yetmeyeceği, hayal sınırlarını zorlayacak, konular işlenmektedir. Ölümsüzlük fikri, Dünyayı tek adamın kurtaracağı senaryolar, Bu arada, Batının var olan gücü ve o güçle yapabileceği şeyler... Adam öldürmek sıradan bir iş, imiş gibi gösterilmektedir. Çünkü, o çizgi filmin içerisinde bu tür konular, ballandıra, ballandıra anlatılmaktadır.

                Şimdi Bilgisayar oyunları daha da ileri gitmiştir. Sokaktaki olaylarda kahramanlığa soyunan çocukların ne ile yetişdiğini sanıyorsunuz? Okullardan kaçarak, atari salonlarında, internet kafelerde; sürekli onların etkisi altında büyümektedirler. Bir de üstelik aileler çocuklarına bilgisayar oyunları alarak, teşvik etmektedirler. Bu salonları denetlemek o kadar zor mudur? Aile içerisinde çocuklara, bu tür kötü şeylerin reklamlarını yapan; yayınları engellemek o kadar zor mudur?

                Etrafı bu kadar yanlış şeylerle kuşatılmış olan çocuk, yahut genç hangi savunma mekanizması ile kendini koruyacaktır? Okuldan kaçmak ve o salonlara gitmenin o çocuklar açısından; ne kadar cazip bir olay olduğunu ne zaman fark edeceğiz? Bu tür tehlikelerin önünü almak adına; Devleti yönetenlerin yapacağı bir şey yok mudur? Bir insanı öldüren katillere müebbet hapisler verilirken; binlerce insanını ruhunu katleden bu yayınların, önünü kim kesecek? kim bunlara dur diyecek? Bu yayınları yapan, reklam eden, uyuşturucuyu satan insanlara daha ağır cezalar ne zaman gelecek? bir insandan, daha fazla insana; zarar verdiklerine göre; ne zaman binlerce insanı zehirleyen adam olarak; yargılanacak. Buna alt yapı hazırlayan tüm yayınlar nasıl kontrol edilecek? Bu tür yayın ve filmlerde uyuşturucunun, madde bağımlılığının, insanın canına kıymanın reklamları yapılırken; Devleti yönetenler olarak seyirci mi kalınacak?

                Bu yangının her tarafı sarmadan bir an önce tedbiri alınmalıdır. İşte bütün bunlar olurken; mevcut eğitim ve öğretimin, müfredatının yetersiz olduğu da eklenirse; sokaklarda gördüğümüz olumsuz hadiseler, daha da artacak demektir. Daha duyarsız, daha ruhsuz, sadece kendini ve kendi hayatını düşünen gençlerle, daha çok karşılaşacağız, demektir. Bencilliğin bu kadar öne çıkarıldığı bir sistemde; Milli ve Manevi değerleri, toplumu meydana getiren değer yargılarını, bu gençlere nasıl kazandıracağız?

                Yaz tatili başlamışken; öncelikle Ailelere düşen görev; çocuklarını bu alanda yetiştirmek olmalıdır. Yaz Kuran Kursları az da olsa bu açığı kapatabilir. Ancak, onunla yetinmeyip daha güzel şeyleri, edep, adap, irfan açısından yaşanabilir olan davranışları kazandırmamız lazımdır. Bu çocukluk çağında; Aileye büyük sorumluluk düşmektedir. Bundan kaçamayız. Yoksa ileri de şikayetçi olmaya hakkımız yoktur.

                Korkum o ki; makalemizin başında belirttiğimiz gibi; tamamen inançsız bir nesil geliyor. Yani, bu işi planlayan güçler; amaçlarına ulaşmış, gibi gözükmektedirler...

                Hep beraber, tüm olumsuzluklara rağmen, çocuklarımıza ve gençlerimize sahip çıkmalıyız. Unutmayalım onlar; bizim işimizden, mevkimizden, makamımızdan, dükkânımızdan, tezgâhımızdan daha önemlidir... Onlar geleceğimizdir... Lütfen biraz daha gayret, biraz daha dikkat...